Bóle kręgosłupa są jedną z najczęstszych przyczyn zgłaszania się do lekarza pierwszego kontaktu. Ocenia się, że około 70% osób po 30 roku życia przynajmniej raz doświadczyło dolegliwości bólowych kręgosłupa.

Choroba zwyrodnieniowa kręgosłupa (spondyloza) stanowi zatem poważny problem społeczny i medyczny, należy do najbardziej rozpowszechnionych stanów chorobowych i jest jednym z najczęstszych wskazań do badań obrazowych.

Spondyloza jest chorobą kompleksową obejmującą całą jednostkę ruchową kręgosłupa (“discovertebral unit“, disco-somatic unit”), na którą składają się: krążki międzykręgowe, trzony kręgowe, stawy międzykręgowe, więzadła żółte, więzadła podłużne. Zmiany zwyrodnieniowe rozpoczynają się zwykle od krążka międzykręgowego, następnie zajmują blaszki graniczne i przylegające części trzonów kręgowych, po czym stopniowo obejmują pozostałe struktury segmentu ruchowego.

Wyjściowym badaniem w spondylozie są zdjęcia rtg kręgosłupa. W przypadku uporczywych dolegliwości bólowych, objawów korzeniowych bądź ubytkowych objawów neurologicznych wskazane jest badanie MR lub TK. Jedynie wyjątkowo stosuje się obecnie mielografię i mielografię TK (mielo-TK). W wybranych przypadkach stosowane są badania naczyniowe (USG dopplerowska, angiografia TK, angiografia MR) oraz scyntygrafia kości i PET/TK.
Zmiany patologiczne w chorobie zwyrodnieniowej kręgosłupa

1. Zmiany zwyrodnieniowe krążków międzykręgowych.

Choroba zwyrodnieniowa krążka międzykręgowego (dyskopatia) rozpoczyna się od stopniowej utraty wody w jądrze miażdżystym (dehydratacji), co skutkuje upośledzeniem funkcji amortyzacyjnej i prowadzi do powstawania pęknięć w obrębie pierścienia włóknistego (annular tears).W zaawansowanym stadium choroby zwyrodnieniowej krążka dochodzi do tworzenia się skupisk gazu (objaw próżniowy – vaccuum phenomen) oraz do powstawania zwapnień w obrębie krążka.

Pęknięcia pierścienia włóknistego najczęściej są bezobjawowe. Wyróżnia się pęknięciakoncentryczne, poprzeczne i promieniste. Pęknięcia promieniste (radial tears) prowadzą najczęściej do powstania przepukliny krążka międzykręgowego.

Patomorfologicznie wyróżnia się cztery stadia przepukliny krążka międzykręgowego:

a) Uwypuklenie krążka międzykręgowego (bulging). Polega na spłaszczeniu i symetrycznym uwypukleniu krążka, obejmującym co najmniej 180 stopni jego obwodu. Przez wielu autorów jest traktowane jako odrębna zmiana patologiczna.

b) Protruzja – przepuklina krążka międzykręgowego z zachowaniem ciągłości pierścienia włóknistego.

c) Ekstruzja – przepuklina krążka międzykręgowego z całkowitym przerwaniem ciągłości pierścienia włóknistego.

d) Sekwestracja – wypadnięcie fragmentu krążka międzykręgowego. Fragment jądra miażdżystego i ewentualnie pierścienia włóknistego odrywają się od pozostałej części krążka międzykręgowego i często ulegają znacznemu przemieszczeniu.

ARTYKUŁ cz.1 dr n. med. Joanna Bladowska
Zakład Radiologii Ogólnej, Zabiegowej i Neuroradiologii Katedry Radiologii Akademii Medycznej
we Wrocławiu Kierownik: prof. dr hab. med. Marek Sąsiadek

Przemysław Rybczyński

Terapeuta dyplomowany Chiropraktyki McTimoney-Corley’a
członek Stowarzyszenia Chiropraktyków  Polskich
TRZY DIAMENTY – GABINET MANUALNYCH TERAPII NATURALNYCH
UL.NAGIETKOWA 33
POZNAŃ
tel.606998116
http://www.kregarz-poznan.pl/
http://www.masaz-poznan.net.pl/