W miarę starzenia się krążka, w związku z ubytkiem proteoglikanów krążek staje się mniej uwodniony przez to coraz mniej galaretowaty,sprężysty a bardziej włóknisty. Słabiej rozprasza energię mechaniczną obciążanego kręgosłupa, staje się zagrożeniem dla stabilizujących go pasm pierścienia włóknistego.

Dochodzi do wewnętrznych mikropęknięć pierścienia włóknistego i torowania drogi wypuklinie poprzez „niestabilne” jądro miażdżyste.

Początkowa faza opisywana w piśmiennictwie anglojęzycznym jako uwypuklenie – bulging odpowiada właśnie okresowi niewydolności mechanicznej pierścienia, niestabilności jądra miażdżystego, ale przy pełnym zachowaniu ciągłości pierścienia.

Wraz z postępującym procesem zwyrodnieniowym pierwotnie wewnętrzne mikro pęknięcia pierścienia ulegają dalszemu poszerzeniu w kierunku obwodowym i wytwarzają kanał dla wypukliny.

Dopóki istnieje ciągłość pierścienia włóknistego mamy do czynienia z fazą wypukliny – protruzja. W momencie przerwania ciągłości pierścienia patologia zamienia się w wypuklinę .

Początek procesu degeneracji krążka datuje się dość wcześnie bo już w trzeciej dekadzie życia. Dopóki uszkodzenia pozostają śród dyskowe – objawy kliniczne mogą przejść niezauważone lub na tyle mało niepokojące, że nie zmuszają chorego do poszukiwania pomocy u lekarza. Problem pojawia się wówczas, gdy wrażliwe na ból struktury – więzadło podłużne tylne, opona twarda i korzenie są mechanicznie drażnione przez rodzącą się wypuklinę jądra.

Na podstawie – Fakty i mity „nastawiania dysku” cz.5 Piotr Godek

Przemysław Rybczyński
TRZY DIAMENTY – GABINET TERAPII NATURALNYCH CHIROPRAKTYKI KRĘGOSŁUPA
UL.NAGIETKOWA 33
POZNAŃ
tel.606998116

http://www.kregarz-poznan.pl
http://www.rwakulszowa-poznan.pl